کشف ژئوگلیف‌های ناشناخته با هوش مصنوعی
هوش مصنوعی کاشف بزرگ ژئوگلیف‌ها
یک تیم تحقیقاتی ژاپنی با استفاده از فناوری پیشرفته هوش مصنوعی، در عرض چند ماه موفق به شناسایی ژئوگلیف‌های جدیدی به اندازه کل ژئوگلیف‌های کشف شده در صحرای نازکا در کشور پرو، در طی قرن گذشته شده است. این یافته‌ها نه تنها نشان‌دهنده تعداد چشمگیر ارقام جدید می‌باشند بلکه به محققان این امکان را می‌دهند که بین دو نوع اصلی از این آثار تمایز قائل شوند و نگاهی عمیق‌تر به انگیزه‌ها و اهداف آن‌ها در بیش از 2000 سال پیش داشته باشند.
ژئوگلیف چیست؟
ژئوگلیف‌ها نقوش یا اشکالی هستند که به‌وسیله‌ی ایجاد خط‌ها و ترسیمات بزرگ بر روی زمین ایجاد می‌شوند. این الگوها معمولاً با استفاده از جابجایی سنگ‌ها، خاک‌برداری و ایجاد خطوط در سطح زمین ساخته می‌شوند و می‌توانند شامل اشکال هندسی، نقوش حیوانات، انسان‌ها یا نمادهای مختلف باشند.
ژئوگلیف‌ها اغلب بر روی زمین‌های صاف و باز، مانند دشت‌ها یا فلات‌ها ایجاد می‌شوند و معمولاً از ارتفاع به وضوح قابل مشاهده هستند. یکی از مشهورترین مجموعه‌های ژئوگلیف در دنیا، ژئوگلیف‌های نازکا در پرو است که شامل اشکالی غول‌پیکر از حیوانات و نمادهای مختلف است و تاریخ ساخت آن‌ها به قرن‌های اولیه میلادی برمی‌گردد.
این آثار به عنوان نشانه‌هایی از خلاقیت فرهنگی و هنری انسان‌ها در دوران باستان شناخته می‌شوند و هدف‌های مختلفی از جمله آیینی، مذهبی یا ارتباطی داشته‌اند. برخی از آن‌ها هنوز به طور کامل تفسیر نشده‌اند و همچنان موضوع تحقیق و مطالعه دانشمندان و باستان‌شناسان هستند.
هوش مصنوعی وارد میدان می‌شود.
از دهه 1930، زمانی که هوانوردان پروی برای نخستین بار به کشف این ژئوگلیف‌ها پرداختند، بیش از صد مورد از آن‌ها شناسایی شده‌اند که شامل تصاویری از موجوداتی مانند مرغ مگس‌خوار، قورباغه و نهنگ می‌شوند. باستان‌شناسان ژاپنی از سال 2004 به این سو، 318 ژئوگلیف دیگر را با بهره‌گیری از تصاویر ماهواره‌ای با کیفیت بالا شناسایی کرده‌اند.
تیم تحقیقاتی به رهبری ماساتو ساکای، از دانشگاه یاماگاتا و با همکاری IBM Research، موفق به کشف 303 ژئوگلیف جدید شده است که تصاویری از انسان و حیوانات را به تصویر می‌کشند. این ژئوگلیف‌ها کوچکتر از الگوهای هندسی بزرگتر هستند و بین سال‌های 200 تا 700 میلادی ساخته شده‌اند.
محققان اعلام کردند که طول متوسط حکاکی‌ها حدود 9 متر بوده و این احتمال وجود دارد که افراد باستانی این اشکال را به منظور به اشتراک‌گذاری اطلاعات درباره آیین‌ها و ارتباطات خود خلق کرده‌اند.
ماساتو ساکای در این باره گفت: «سرهای انسان در این آثار به قربانی‌های انسان به خدایان اشاره دارد و در آن زمان، افراد با دیدن این تصاویر با مفاهیم مرتبط با آیین‌ها آشنا می‌شدند.»
این دستاوردهای علمی در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم ایالات متحده آمریکا معرفی شده و محققان امیدوارند که با اتخاذ اقداماتی چون تعیین این منطقه به عنوان یک پارک، به حفاظت از این میراث فرهنگی بشری کمک کنند.
